- A kto powiedział, że Władcy potrzebny jest Krąg? Druga sprawa, bez niego on nie przejdzie i przywrócić nikogo nie będzie mógł.

rzadkie gwiazdy, księżyca nie było widać. Okazało się, wilki złapały nas w jakiejś setce kroków od skraju lasu, dniem my dawno byśmy go zauważyli zarysował się przebłysk. Rolar gwizdną na dwóch palcach, przeleciało echo nad śpiącą równiną, i nie zdążyło się zgubić wśród łagodnie położonych pagórków, jak zmieniło się narastającym tupotem. Na przodzie biegł Karasik, bok w bok z nim - Wianek i kilka kroków dalej - Smółka. Byłam gotowa pocałować ją w czarną szkodliwą mordę, lecz odłożyłam czułości na potem i szybciej wskoczyłam do siodła. Bardzo w porę. Tylko wyszperałam drugie strzemię i wyprostowałam się, jak kobyła pisnęła, stanęła dęba i bez popędzania rzuciła się naprzód. Cudem utrzymawszy się w siodle, obejrzałam się i nieomal spadłam z własnej winy - od podnóża lasu szybko rozpełzał się czarno szary cień. Przejęcie zawodząc, wilki zbudowały szerokie półkole, jak konie wyścigowe podczas obławy i rzucili się w ślad za nami. Oni niezbyt się rwali do roboty, i wkrótce pojęłam, dlaczego - na przodzie zabłyszczała rzeka.

się także, że będziemy próbowali żyć jak normalne
podopiecznego osób,
- Jakiemu poleceniu? - żywo zainteresowała się Or¬sana.
- To szpital?
pomogła się spakować?
- Tak. - Zdjął okulary, potarł nasadę nosa, zamknął
Zaczęłam krzyczeć bodaj czy nie głośniej od Lereeny, ale kiedy płomień znikł, w czarnym wypalonym kole stało kilka zażenowanych wampirów, których buty i kolczugi malowniczo dymiły. Władca powitalnie oddał honory Geredzie mieczem, i wampiry znów rzuciły się do walki.
jak najdłużej trzymać ją przy sobie. - Stale obecne
Clare popatrzyła na niego dziwnie.
- Głupich dowcipów – nie - stanowczo odcięła Orsana i obróciwszy się do Rolara plecami, zdjęła kurtkę i zaczęła rozpinać kołnierz na wylot przemokniętej koszuli. Wampir z ciekawością obserwował ten proces, póki najemniczka nie spostrzegła się: - Ty jeszcze tu?! A no, byś poszedł do swojego pokoju, daj nam się przebrać!
nastolatkę, która nie mogła się doczekać,
- Biedny Christopher - użaliła się na jego widok
Mimo wszystko zatrzymała fiestę na poboczu drogi i
Rolar, chichocząc, zakomunikował, że dwadzieścia lat temu była tu zwyczajna wiejska ulica, niebrukowana z licznymi dziurami, ale belorski król umówił się z elfickim na budowę pałacyku i drogi prowadzącej do niego, żeby monarchowie i ich ambasady mogły bez zawady spotykać się na neutralnym terytorium Kraju Jezior. Beloria odpowiadała za dom, Jasny Grad - za drogę. Elfy uczciwie wypełniły swoją część umowy, a ówczesny brasowski namiestnik nie wytrzymał i zwiał razem z przeznaczonymi na ten cel pieniędzmi. Do tej pory go szukają, lecz nikt się nie spieszy z powtórnym sfinansowaniem pałacyku, chociaż nawet głupiec wie, że ghyr go szybciej znajdzie niż sam tu przyjdzie z własnej woli.

wejście do hotelu.

Po twoim odejściu zrozumiałem, że potrzebują także
pobyt. Zaraz jednak pomyślała beztrosko, że jeśli zabraknie jej
w domu i dawała sobie radę z górami prania. Brak
– Przygotowanie się do takiego procesu to chyba ciężka sprawa? –
było wyczytać.
– Jestem ma...
i podeszła do śpiącej w wózku Emmy. Uśmiechnęła się. Przynajmniej
tylko dla siebie.
– Popatrz na to – powiedział, podając jej egzemplarz ,,Timesa Picayune’’.
kolejny odcinek rury.
się z całej tej sprawy.
– Wciąż wierzysz w krasnale, elfy i czterolistną koniczynkę, co?
sportowe i wizytowe. Buty równo ustawione w rzędach
dom, na niego czy na nią?
– Tak, jeśli pańskie informacje pomogą w odnalezieniu panny Starr.

- A kto powiedział, że Władcy potrzebny jest Krąg? Druga sprawa, bez niego on nie przejdzie i przywrócić nikogo nie będzie mógł.

Connect

Social

Network